HABİB-İ ACEMÎ (KS)

Habib Acemî, künyesi Ebû Muhammed, nisbesi el-Basrî ve el-Acemî. Aslen İranlı ve ana dili Farsça. Bu yüzden el-Fârisî veya el-Acemî diye mâruf. Basra’da yaşadı. Önceleri tefecilikle uğraşan bir sermayedardı. Her gün alacak tahsiline çıkardı. Para alamadığı zamanlarda borçludan ayak kirası alırdı. Tevbe ederek Hasan Basrî’nin talebeleri arasına katıldı. Tarikat silsilelerinde adı Hasan Basrî’den sonradır. Vefatı 115/733. Hasan-ı Basrî -kuddise sirruh- hazretlerinin talebelerinden Habîb-i Acemî -kuddise sirruh- hazretleri, önceleri çok zengin birisi idi. Tefecilik yapar, faizle para verirdi. Bir gün evinde, tam yemek yiyeceği sırada kapıya bir dilenci geldi ve “Allah rızâsı için bir sadaka” dedi. Habîb, onun
yüzüne kapıyı kapattı, o fakiri mahzun bir halde geri çevirdi. Sofraya döndüğünde kabın içindeki yemeğin kana döndüğünü gördü! Bu hâdise karşısında dehşete düştü! Kendisini bir korku sardı! Yerinde duramaz hâle geldi! Bir cuma günü, Hasan-ı Basrî hazretlerinin evinin yolunu tuttu. Yolda giderken, oyun oynayan çocuklar, Habîb-i Acemî’yi görünce, aralarında. “Kaçın, kaçın! Tefeci Habîb geliyor! Ayağından kalkan toz, bize de gelir ve biz de onun gibi bedbaht oluruz”, diyerek kaçıştılar. Çocukların bu sözleri, ona çok ağır geldi. Hasan-ı Basrî hazretlerinin meclisine varıp elini öptü. Huzurunda tevbekâr oldu. O da Habîb´i talebeliğe kabul etti. Oradan ayrılıp evine dönerken, kendisine borcu olanlar onu görünce, alacaklarını talep eder korkusu ile kaçışmak istediler. Habîb-i Acemî bu vaziyeti anlayınca,
Kaçmayın, bugün asıl benim sizden kaçmam lâzım, dedi. Ve kimden ne alacağı varsa, hepsini bağışladığını îlan etti. Çocukların yanından geçerken, çocuklar bu sefer birbirlerine, “Kaçın, kaçın! Tevbekâr Habîb geliyor. Ayağımızdan
kalkan toz ona değerse Allah’a karşı âsi oluruz!” diye bağırdılar. Habîb, bu sözleri duyunca çok duygulandı. Yüreği sızlayarak, “Yâ Rabbî! Sana sonsuz hamd-ü senâlar olsun ki bir tevbemle ismimi kötüler arasından çıkarıp iyiler arasına yazdın” diyerek Allah’a iltica etti